تحلیل بهره وری و تعیین مقدار بهینه استفاده از عوامل تولید سیب زمینی در شهرستان همدان

روند رشد جمعیت و محدودیت منابع تولید، ضرورت و اهمیت ارتقاء بهره وری را بیش از پیش نمایان می سازد. افزایش محصولات کشاورزی از راه افزایش سطح زیر کشت و یا افزایش عملکرد امکان پذیر است. در خصوص افزایش سطح زیرکشت با محدودیت آب، زمین های مرغوب و سایر منابع روبرو هستیم. لذا تنها راه، افزایش عملکرد است که برای این منظور لازم است که بهره وری نهاده ها را افزایش داد. در این راستا هدف از این تحقیق اندازه گیری بهره وری و چگونگی تخصیص عوامل تولید در زراعت سیب زمینی می باشد. اطلاعات این پژوهش با روش نمونه گیری و با استفاده از پرسشنامه از کشاورزان شهرستان همدان جمع آوری شده است. به منظور سنجش بهره وری نهاده های مورد مصرف از تابع تولید و تحلیل نهایی استفاده شده است. تابع تولید منتخب تابع ترانسندنتال می باشد. براساس نتایج بدست آمده استفاده از کود حیوانی و آب بسیار نزدیک به بهینه اقتصادی، و بکارگیری کارگر و مصرف سم بیشتر از حد بهینه اقتصادی است. مقایسه مزارع بزرگ و کوچک نشان می دهد که بهره بردارانی که سطح زیرکشت بیشتری دارند از نهاده های تولید به نحو مطلوب تری استفاده می کنند. در این واحدها کود شیمیایی و کود حیوانی و آب در حد مطلوب اقتصادی بکار می رود ولی از نیروی کار بیش از میزان بهینه استفاده می شود.